31 december 2010
Het Grote Gebaar
Jarenlang heb ik beweerd dat ik geen romantisch typeje ben. Ik was er zelf ook van overtuigd.
Als ik bij thuiskomst rozenblaadjes moet volgen om jou, omringd door waxinelichtjes, op bed in je tijgerstring te vinden, word ik daar niet gelukkig van. Ik lach je vierkant uit om je vervolgens uit te schelden voor de brandgaten in mijn handgewoven, goudgeld kostende Fair Trade met een schip meegebrachte onbespoten groene biologische hennepsprei. Die waarschijnlijk ook nog eens niet zo lekker ligt en een beetje stinkt.
Ik ben ook niet het type vrouw dat smult van dramatische series en tranen in haar ogen krijgt als 'zij' de 'hij' gevonden heeft om vervolgens aan kanker te overlijden om dan alsnog een tweede grote liefde in zijn beste vriend te vinden.
Een trouwfeest waarin ik in een zee van een witte jurk de prinses van de dag ben? Een receptie en feest en alles? Nee, alsjeblieft niet! Het kan me gestolen worden. Ik weet niet eens of ik het nut van trouwen wel inzie.
Dat soort dingen.
Maar toch.
Ik hou van verrassingen. Uitgedachte dingetjes. Attenties. Uitingen van waarderingen. Ik deel ze veel uit en krijg ze in mindere mate terug. Maar nooit van mijn love interests. Misschien kies ik de verkeerde personen uit (stompzinnige horken; ik begin een patroon te ontdekken). Misschien ook heb ik gewoon de verkeerde verwachtingen.
Op een gegeven moment merk je dat je... anders bent. Ik heb Love Jones gedownload. Ik heb genoten. Ineens kan ik slow jams waarderen. Ik steek kaarsen aan. Ben ik nu oud of romantisch aan het worden, of heeft het met elkaar te maken?
Hoe dan ook..... ik ben toe aan iets dramatisch. Iets larger than life. Ja. Toch wel. Robert ten Brink die aan de deur komt met niet 1, maar 5 videoboodschappen van admirers. Een huwelijksaanzoek tijdens een picknick met zelfgebakken taart. In een luchtballon. Dat soort dingen.
Omdat ik het waard ben. Ik wacht.
Als ik bij thuiskomst rozenblaadjes moet volgen om jou, omringd door waxinelichtjes, op bed in je tijgerstring te vinden, word ik daar niet gelukkig van. Ik lach je vierkant uit om je vervolgens uit te schelden voor de brandgaten in mijn handgewoven, goudgeld kostende Fair Trade met een schip meegebrachte onbespoten groene biologische hennepsprei. Die waarschijnlijk ook nog eens niet zo lekker ligt en een beetje stinkt.
Ik ben ook niet het type vrouw dat smult van dramatische series en tranen in haar ogen krijgt als 'zij' de 'hij' gevonden heeft om vervolgens aan kanker te overlijden om dan alsnog een tweede grote liefde in zijn beste vriend te vinden.
Een trouwfeest waarin ik in een zee van een witte jurk de prinses van de dag ben? Een receptie en feest en alles? Nee, alsjeblieft niet! Het kan me gestolen worden. Ik weet niet eens of ik het nut van trouwen wel inzie.
Dat soort dingen.
Maar toch.
Ik hou van verrassingen. Uitgedachte dingetjes. Attenties. Uitingen van waarderingen. Ik deel ze veel uit en krijg ze in mindere mate terug. Maar nooit van mijn love interests. Misschien kies ik de verkeerde personen uit (stompzinnige horken; ik begin een patroon te ontdekken). Misschien ook heb ik gewoon de verkeerde verwachtingen.
Op een gegeven moment merk je dat je... anders bent. Ik heb Love Jones gedownload. Ik heb genoten. Ineens kan ik slow jams waarderen. Ik steek kaarsen aan. Ben ik nu oud of romantisch aan het worden, of heeft het met elkaar te maken?
Hoe dan ook..... ik ben toe aan iets dramatisch. Iets larger than life. Ja. Toch wel. Robert ten Brink die aan de deur komt met niet 1, maar 5 videoboodschappen van admirers. Een huwelijksaanzoek tijdens een picknick met zelfgebakken taart. In een luchtballon. Dat soort dingen.
Omdat ik het waard ben. Ik wacht.
Hier niet
Nee.
Geen overpeinzingen, goede voornemens, vergiffenis en meer van dat soort 'klinkt goed maar ik meen er niks van' bullshit.
Je kan van mij nog steeds de tyfus krijgen.
Ik ben niet boos, gewoon standvastig.
Geen overpeinzingen, goede voornemens, vergiffenis en meer van dat soort 'klinkt goed maar ik meen er niks van' bullshit.
Je kan van mij nog steeds de tyfus krijgen.
Ik ben niet boos, gewoon standvastig.
S
Je hebt je bewezen als vriend. Als enige van de guys die in ons huis kwamen, mijn eten, drinken en geduld namen en wiens teringzooi ik opruimde, sloot jij niet je ogen en je mond.
Je sprak aan. Je waarschuwde. Het heeft niks veranderd, maar ik waardeer het. Jij weet niet dat ik dit weet en ik ga het je ook niet zeggen. Tis goed zo.
Je sprak aan. Je waarschuwde. Het heeft niks veranderd, maar ik waardeer het. Jij weet niet dat ik dit weet en ik ga het je ook niet zeggen. Tis goed zo.
Spreek je.
30 december 2010
Confession:
Bepaalde slow jams turn me on like WHOA. Nothing better to get the juices flowing....
Motion lotion, yeah baby!
Motion lotion, yeah baby!
29 december 2010
PLEASE REPEAT AFTER ME
IJUSWANNAFUCK
Simpel. Duidelijk. Eerlijk. Just the way I like it.
Vanaf hier kan het twee kanten opgaan:
1. Ik ook. Let’s do this
1. Ik ook. Let’s do this
2. Ik niet. Let’s go our separate ways
Vertel me, alsjeblieft, waarom de dingen altijd veel ingewikkelder gemaakt moeten worden? Is het omdat je graag mindfucked? Kan je een straight up 'ik niet, bye' niet aan? Wil je de touwtjes in handen hebben? Wil je die meiden die niet zomaar 'ja' zeggen alsnog veroveren, alleen voor een wip? Streelt dat je ego? Denk je dat je moet doen alsof je niet alleen maar wilt neuken, mij echt leuk vindt, een band met me opbouwt, m.a.w. je hele trucendoos opentrekken, zodat ik denk dat je ‘anders’ bent en….. we gaan neuken?
One way or the other: jij wilt sex. Of je dat krijgt, is een fifty fifty chance. Waarom moeilijk doen? Als ik nee zeg, dient er zich morgen, misschien dalijk al een ander aan die ja zegt. Dat weet jij, dat weet ik. Waarom voer je een act op, just to get the pussy? Best pathetisch. Is niet nodig. Neem van mij aan: eerlijkheid duurt altijd het langst. Dus wees gewoon duidelijk over je intenties naar vrouwen. De meesten van ons kunnen dat echt aan. Oefen anders eerst voor de spiegel. Je zult me dankbaar zijn.
Ik moet op dieet
Tring, piep, plop, tril, knipper. Sms, skype, twitter, krabbel, DM, Facebook.
Oftewel: aandacht. Ik heb eens gelezen dat het checken van je email (en alle andere internettoepassingen for that matter) verslavend kan zijn. Nou, dat is niks nieuws; dat weet iedereen. We lijden er allemaal aan. OK, misschien niet allemaal, maar als jij dit nu leest: jij waarschijnlijk ook. Herkenbaar: veelvuldig controleren op nieuws, updates, berichten. Constant online en bereikbaar zijn. Overal een mening over hebben en die uiten. Vermelden wat je doet. Online socializen. *ff mail checken*
Waar was ik? Ohja. Wat ik dus wil zeggen: het heeft met adrenaline te maken. Want: spannend! Heeft iemand aan je gedacht? Ben je nog belangrijk? Doe je ertoe? Natuurlijk is het leuk als je die bevestiging krijgt.
Het is alleen maar van korte duur. Mensen leren kennen is heel leuk en spannend, mede om bovenstaande. Ze laten zichzelf alleen zo snel kennen. Afknappers. Geen klik. Hij wil maar 1 ding en daar leen jij me niet voor. Hij blijkt -zachtgezegd- een beetje anders te zijn dan hij zich voordeed. Maakt niet uit, NEXT. Want ja, die aandacht moet blijven komen. Je moet leuk gevonden worden, door IEMAND.
Knap irritant kan het ook zijn. Mensen die constant hun smartphone in de hand hebben. Afgeleid zijn. Overal foto's van moeten maken en het doorsturen naar de rest van de wereld. Ik durf bijna te wedden dat 'geld' niet meer op nummer 1 als veroorzaker van relatieproblemen staat.
Knap irritant kan het ook zijn. Mensen die constant hun smartphone in de hand hebben. Afgeleid zijn. Overal foto's van moeten maken en het doorsturen naar de rest van de wereld. Ik durf bijna te wedden dat 'geld' niet meer op nummer 1 als veroorzaker van relatieproblemen staat.
Je kicks uit vluchtige contacten krijgen. Hoe shallow. Ja, ook ik. Waar mijn telefoonnummer vroeger strikt geheim was, deel ik hem nu makkelijk uit. Gezellig toch, beetje praten? Misschien afspreken. Love interest, booty call, zakelijke opties. Leuk. Handig. Verwijderen, blokkeren en negeren zijn altijd nog een optie. *wat zegt zij nou? zo ff op reageren.*
Ik twitter er op los. Ik ben actief op facebook. Heb meerdere blogs. Heb mensen in het echie gezien die ik op internet heb leren kennen (vaak met desastreuse afloop, maar dat doet niet onder voor ‘normale’ ontmoetingen, daar ben ik heilig van overtuigd).
OMG. Volgens mij ben ik een overconsumeerder van digitale aandacht geworden. Er kan maar één conclusie zijn. Ben ik….. ben ik een attention whore?
28 december 2010
Voor buurman II
Hey sprinkhaan,
Ik vraag me best vaak af hoe het met je is. Met je opleiding, je werk, het stoppen met drinken, je spirituele reis. Zomaar, of omdat ik een liedje hoor dat me aan jou doet denken. Jou en je rechte rug, je spillebeentjes en je Ken-buik.
Hoezo geloof je me niet? Het is echt zo.
Volgens mij is het je niet helemaal duidelijk geworden dat ik het echt gezellig vond met je. Je lieve, grappige attenties elke keer dat we elkaar zagen. Klein, doordacht en gewoon goed. Dat heeft niemand je ooit nagedaan. Ik heb nog nooit zo’n lekkere thee gedronken ook. Wederom niet gelogen.
Hoewel een echte Steenbok met al je vertwijfelingen en negatieve kijk op de wereld, zit je toch vol levenslust. Passie. Ritme. Liefde voor muziek. Voor (je) mensen. I heart that.
Ik denk niet dat het veel goed zou doen om je te contacteren; ik wil je leven niet (weer) omver gooien. Dan maar zo. Stiekem hoop ik soms je tegen het lijf te lopen; ik ben immers zeer regelmatig in je hometown. Ik zou het leuk vinden. Ik hoop jij ook.
Ain’t got no hard feelings. Nuttin but love for ya. Get that diploma! Stay away from die biri! Word gelukkig. Knip je haar af. Het ga je goed.
Moet je horen:
Jij bent nou ook niet bepaald die mix van Morris Chestnut, Johnny Knoxville en Reggie Bush die mijn droomman is. Hoor je mij daar constant over klagen? Nee, zo vaak een geintje is niet leuk. Ik weet het nu wel. Jij ook. Snap out of it.
Wanteh...
Je bent geen handige timmerman, geen diepzinnige filosoof, geen fysiotherapeut. Geen kok. Geen miljonair. Je bent niet echt lang, je bent een beetje te zwaar, je schouders zijn wat krom. Misschien heb je wel wijvenheupen of tepelhaar.
Wanteh...
Je bent geen handige timmerman, geen diepzinnige filosoof, geen fysiotherapeut. Geen kok. Geen miljonair. Je bent niet echt lang, je bent een beetje te zwaar, je schouders zijn wat krom. Misschien heb je wel wijvenheupen of tepelhaar.
Geeft niet. Toch wil ik bij je zijn. Is goed zo. Heb ik ook wat om te fantaseren als we…
Nou ja, je snapt me. Dus gewoon niet meer doen. Laten we het leuk houden. Of wegwezen.
Voor Buurman I
Speciaal voor jou, omdat sinds je me dat ene verhaal vertelde en wat je daarna hebt gedaan, ik voor altijd een heel apart gevoel van binnen krijg bij het horen van dit liedje:
Het heeft te maken met goed voor je, Murphy's Law en vooral met dikke ironie. Ja is gemeen, ik weet het. Verdiende loon enzo. Ik kan inderdaad een grijns niet onderdrukken. Kusje!
Het heeft te maken met goed voor je, Murphy's Law en vooral met dikke ironie. Ja is gemeen, ik weet het. Verdiende loon enzo. Ik kan inderdaad een grijns niet onderdrukken. Kusje!
27 december 2010
Jammer.nl of het dissen van je grenzen
Je leert iemand kennen.
Leuk.
Hij is grappig, intelligent. Niet onaantrekkelijk zeg maar; ook mooi meegenomen.
Jullie praten elkaar de oren van de kop over van alles en nog wat.
Hij vindt het zo cool dat je down to earth bent. Over van alles kunt praten. Niet bang bent je mening te delen en hem op zijn plek zet in plaats van overal ja en amen op te zeggen. Dat je niet materialistisch bent en je niet opstelt als een slet. Dat zegt ie in ieder geval. Tegen zichzelf ook. Waarschijnlijk om goed over te komen.Om zijn doel te bereiken, whatever that may be.
Want als ie binnen de kortste keren met vragen komt over hoe jij bent in bed en hoe jij zus en zo doet en jij hem rustig duidelijk maakt dat je niet down bent met daar met zomaar iedereen over te converseren, ben je, en ik quote: 'suffff'.
Laat mij maar suf zijn. Ik ga daardoor heus niet ineens wel hete conversaties met je aan hoor. Ik weet heel goed wat ik wil en niet wil en kan en niet kan. Waarom zou ik jou dat aan je neus hangen als je daar misschien nooit persoonlijk iets mee te maken zult hebben? What about, als alles klikt vind je het vanzelf uit? Snappen mannen dan niet dat het zo makkelijk kan zijn?
Ik laat me niet aanpraten dat ik suf, ouderwets, saai of whatever ben alleen maar omdat ik niet meega in wat jij wil. Ik heb mijn eigen wil en mening en die volg ik, dat vond je zo leuk, remember? Sorry als het niet mijn ding is om te dirty talken met een total stranger. Ik zie er gewoon absoluut het nut niet van in. Ik ben daar te nuchter voor. Geen woorden maar daden zeg maar. Ja natuurlijk hou ik van sex. Ik doe het ook graag. Het windt me alleen niet op om van jou te horen waar jij goed in bent, midden op de dag terwijl ik op kantoor zit en we nog niet eens verder zijn gekomen dan drie telefoongesprekken. Ik vind dat liever gewoon al doende uit en als we niet samen daar gaan dan kan het me ook niet schelen.
Als je dat niet trekt en je interesse wegvalt: fok jou. Maar dan anders. Je onderstreept juist mijn punt. IK MOET NIKS ;) Ga jij maar naar de volgende. Zodat je je zin krijgt en tegelijkertijd kunt klagen over de sletten van tegenwoordig. Is makkelijker he.
Leuk.
Hij is grappig, intelligent. Niet onaantrekkelijk zeg maar; ook mooi meegenomen.
Jullie praten elkaar de oren van de kop over van alles en nog wat.
Hij vindt het zo cool dat je down to earth bent. Over van alles kunt praten. Niet bang bent je mening te delen en hem op zijn plek zet in plaats van overal ja en amen op te zeggen. Dat je niet materialistisch bent en je niet opstelt als een slet. Dat zegt ie in ieder geval. Tegen zichzelf ook. Waarschijnlijk om goed over te komen.Om zijn doel te bereiken, whatever that may be.
Want als ie binnen de kortste keren met vragen komt over hoe jij bent in bed en hoe jij zus en zo doet en jij hem rustig duidelijk maakt dat je niet down bent met daar met zomaar iedereen over te converseren, ben je, en ik quote: 'suffff'.
Laat mij maar suf zijn. Ik ga daardoor heus niet ineens wel hete conversaties met je aan hoor. Ik weet heel goed wat ik wil en niet wil en kan en niet kan. Waarom zou ik jou dat aan je neus hangen als je daar misschien nooit persoonlijk iets mee te maken zult hebben? What about, als alles klikt vind je het vanzelf uit? Snappen mannen dan niet dat het zo makkelijk kan zijn?
Ik laat me niet aanpraten dat ik suf, ouderwets, saai of whatever ben alleen maar omdat ik niet meega in wat jij wil. Ik heb mijn eigen wil en mening en die volg ik, dat vond je zo leuk, remember? Sorry als het niet mijn ding is om te dirty talken met een total stranger. Ik zie er gewoon absoluut het nut niet van in. Ik ben daar te nuchter voor. Geen woorden maar daden zeg maar. Ja natuurlijk hou ik van sex. Ik doe het ook graag. Het windt me alleen niet op om van jou te horen waar jij goed in bent, midden op de dag terwijl ik op kantoor zit en we nog niet eens verder zijn gekomen dan drie telefoongesprekken. Ik vind dat liever gewoon al doende uit en als we niet samen daar gaan dan kan het me ook niet schelen.
Als je dat niet trekt en je interesse wegvalt: fok jou. Maar dan anders. Je onderstreept juist mijn punt. IK MOET NIKS ;) Ga jij maar naar de volgende. Zodat je je zin krijgt en tegelijkertijd kunt klagen over de sletten van tegenwoordig. Is makkelijker he.
26 december 2010
Latente vloek
Nee, natuurlijk denk ik nooit aan hem terug, zeg ik.
Ja, ik ben er overheen.
Ja, het viel me zwaar.
Nee, dat wil ik nooit meer.
Nee, ik neem mezelf niks kwalijk. Ben jij helemaal?!
Tuurlijk heb ik ervan geleerd.
Het heeft me enorm gekwetst. Dat het gebeurde. De manier waarop. Alles wat hij me daarna ook nog flikte. Het feit dat hij zelfs, caught red handed, niet eerlijk was. Me alleen liet. Nooit eens koos om te doen wat voor mij goed zou zijn; altijd weer totaal dissregard voor mijn well being. Me met een pokerface aankeek terwijl ie glashard loog. Dat ik, IK, dat niet doorzag of wilde doorzien. Mijn hele ego en zelfvertrouwen opgefuckt. Zelfs aan mij begon ik te twijfelen. De puzzelstukjes die ineens in elkaar vielen. Gadverdamme. Ik zie het allemaal zó voor me. Het maakt me misselijk. Hij maakt me misselijk. Ik wil het niet voor me zien en ik wil er niet aan denken.
Het feit dat dit echt, echt voorkomen had kunnen worden heeft er ook mee te maken dat dit niet zomaar overgewaaid is.
Door er eerder de stekker uit te trekken, voordat het zo godvergeten lelijk werd. Door er helemaal echt en volledig en eerlijk voor te gaan; ook een optie. Zoveel opties, zoveel kansen, zoveel steun en vrijheid en onvoorwaardelijke liefde: het mocht niet baten. Er kwamen geen acties, gesprekken, antwoorden; er werden geen schouders onder gezet. De brei van onmacht, miscommunicatie, miskennen en onkunnen die onze 'relatie' heette sudderde gewoon door. Bewuste keuzes. Tot de Grote Uitbarsting. Klootzak en fucking laffe, vieze hond.
Over my dead body dat ik hem nog zou willen. Ik wil er niet eens aan denken. Maar ik denk natuurlijk ook nooit meer aan hem. Zeg ik.
Onze toekomstdromen, de namen voor de baby waarvan wij zeker wisten dat ie er kwam en waar we, liefkozend, gekscherend, serieus over praatten alsof het kind al bestond, mijn schoonfamilie: ik heb het allemaal opgegeven. Ik moest wel. Er was geen weg terug, ook al wilde ik dat wel. Toegegeven: ik wilde het echt. Ik was bereid te vergeven. Door te gaan. Te knokken, er beter uit komen. Gelukkig worden. Ik heb het, meer dan eens, voorgesteld. Redden wat er te redden valt, zolang het maar geen definitief afscheid werd. Ik haat mezelf ervoor. Maar dan ook echt. Grondig. HOE DAN? Het was me waarschijnlijk niet gelukt, maar de wil was ijzersterk. De mijne altijd al. Gelukkig won de walging het al snel van mijn zwakke hart.
Ik doe alsof het me niets doet. Dat doet het me over het algemeen ook niet.
Totdat
Mensen er naar vragen, bepaalde herinneringen zich opdringen, er anderen dicht in de buurt komen. Of zo bijdehand zijn mij, met alle wetenschap over het gebeurde, alsnog durven te playen (je moet je fucking schamen!).
Dan vraag ik me af: ben ik echt niet de damaged goods die ik zelf niet wil hebben? Moet ik opgelapt worden? Heb ik issues? Ben ik er echt overheen? Is mijn hart netjes geheeld of gapen er nog diepe, stinkende wonden? Zit er misschien alleen een korstje op dat gemakkelijk openbarst? Durf ik mannen echt gewoon weer te vertrouwen, mezelf helemaal open te stellen? Zal ik een volgende echt niet beoordelen op wat hij deed? Zal het verleden mijn handelen, mijn denken, mijn zelfvertrouwen een volgende keer echt niet vertroebelen?
No fucking clue.
Ja, ik ben er overheen.
Ja, het viel me zwaar.
Nee, dat wil ik nooit meer.
Nee, ik neem mezelf niks kwalijk. Ben jij helemaal?!
Tuurlijk heb ik ervan geleerd.
Het heeft me enorm gekwetst. Dat het gebeurde. De manier waarop. Alles wat hij me daarna ook nog flikte. Het feit dat hij zelfs, caught red handed, niet eerlijk was. Me alleen liet. Nooit eens koos om te doen wat voor mij goed zou zijn; altijd weer totaal dissregard voor mijn well being. Me met een pokerface aankeek terwijl ie glashard loog. Dat ik, IK, dat niet doorzag of wilde doorzien. Mijn hele ego en zelfvertrouwen opgefuckt. Zelfs aan mij begon ik te twijfelen. De puzzelstukjes die ineens in elkaar vielen. Gadverdamme. Ik zie het allemaal zó voor me. Het maakt me misselijk. Hij maakt me misselijk. Ik wil het niet voor me zien en ik wil er niet aan denken.
Het feit dat dit echt, echt voorkomen had kunnen worden heeft er ook mee te maken dat dit niet zomaar overgewaaid is.
Door er eerder de stekker uit te trekken, voordat het zo godvergeten lelijk werd. Door er helemaal echt en volledig en eerlijk voor te gaan; ook een optie. Zoveel opties, zoveel kansen, zoveel steun en vrijheid en onvoorwaardelijke liefde: het mocht niet baten. Er kwamen geen acties, gesprekken, antwoorden; er werden geen schouders onder gezet. De brei van onmacht, miscommunicatie, miskennen en onkunnen die onze 'relatie' heette sudderde gewoon door. Bewuste keuzes. Tot de Grote Uitbarsting. Klootzak en fucking laffe, vieze hond.
Over my dead body dat ik hem nog zou willen. Ik wil er niet eens aan denken. Maar ik denk natuurlijk ook nooit meer aan hem. Zeg ik.
Onze toekomstdromen, de namen voor de baby waarvan wij zeker wisten dat ie er kwam en waar we, liefkozend, gekscherend, serieus over praatten alsof het kind al bestond, mijn schoonfamilie: ik heb het allemaal opgegeven. Ik moest wel. Er was geen weg terug, ook al wilde ik dat wel. Toegegeven: ik wilde het echt. Ik was bereid te vergeven. Door te gaan. Te knokken, er beter uit komen. Gelukkig worden. Ik heb het, meer dan eens, voorgesteld. Redden wat er te redden valt, zolang het maar geen definitief afscheid werd. Ik haat mezelf ervoor. Maar dan ook echt. Grondig. HOE DAN? Het was me waarschijnlijk niet gelukt, maar de wil was ijzersterk. De mijne altijd al. Gelukkig won de walging het al snel van mijn zwakke hart.
Ik doe alsof het me niets doet. Dat doet het me over het algemeen ook niet.
Totdat
Mensen er naar vragen, bepaalde herinneringen zich opdringen, er anderen dicht in de buurt komen. Of zo bijdehand zijn mij, met alle wetenschap over het gebeurde, alsnog durven te playen (je moet je fucking schamen!).
Dan vraag ik me af: ben ik echt niet de damaged goods die ik zelf niet wil hebben? Moet ik opgelapt worden? Heb ik issues? Ben ik er echt overheen? Is mijn hart netjes geheeld of gapen er nog diepe, stinkende wonden? Zit er misschien alleen een korstje op dat gemakkelijk openbarst? Durf ik mannen echt gewoon weer te vertrouwen, mezelf helemaal open te stellen? Zal ik een volgende echt niet beoordelen op wat hij deed? Zal het verleden mijn handelen, mijn denken, mijn zelfvertrouwen een volgende keer echt niet vertroebelen?
No fucking clue.
De keerzijde van social media sites oftewel #fail
Casimir schreef op 30-05-2010 23:24:06 het volgende:
looking nice!
trouwen? haha
alles goed verder?
x
~
Casimir schreef op 25-09-2010 11:31:17 het volgende:
looking nice!
trouwen? haha
alles goed verder?
x
Asia antwoordde op 25-09-2010 20:14:04 het volgende:
You need to step ya game up, dit knip- en plakberichtje heb ik al eerder van je gehad...
Casimir schreef op 25-09-2010 21:40:36 het volgende:
i know....de aanhouder wint toch altijd??
~
Casimir schreef op 09-12-2010 17:10:31 het volgende:
looking nice!
trouwen? haha
alles goed verder?
x
Asia antwoordde op 09-12-2010 23:17:19 het volgende:
Serieus gozer, wat is dat met jou? Dit is de derde keer dat je exact dezelfde shit gestuurd, nadat ik de 1e heb genegeerd en de 2e keer je erop aansprak doe je het gewoon weer? Laat het!
Casimir antwoordde op 09-12-2010 23:21:17 het volgende: lollige bui...elke keer weer
Asia antwoordde op 09-12-2010 23:23:02 het volgende:Je bent niet lollig.. je bent vervelend.
Opzeker ben jij geadopteerd.
*krekels*
25 december 2010
24 december 2010
Ik had het kunnen weten aka tekens van god
Een blackberry. Hoewel vanbinnen een hevig verzet losbarstte, kneep ik een oogje toe.
Om, toen ik afgeknapt op de duidelijke player die hij bleek te zijn, bij de deur een paar witte Birckenstocks te zien staan....
Aha. Verhelderend. Had ik maar meteen naar mij geluisterd.
Doe de groeten aan dat kind van je dat je verzweeg.
Om, toen ik afgeknapt op de duidelijke player die hij bleek te zijn, bij de deur een paar witte Birckenstocks te zien staan....
Aha. Verhelderend. Had ik maar meteen naar mij geluisterd.
Doe de groeten aan dat kind van je dat je verzweeg.
Shoppen van tegenwoordig
Enkel en alleen voor mezelf. Geen schuldgevoel, dingen goedkoper voorspiegelen, verstoppen of afzwakken. Niks van dat alles.
Heerlijk.
Heerlijk.
22 december 2010
Waar ik tegen op zie
is het delen van (mijn) ruimte.
Zijn oerlelijke spullen die mijn roze wijvenpaleis komen ontsieren. Kruimels in bed. Extra veel schoonmaak-, stofzuig-, kook-, afwas-, opruimactiviteiten. Dopjes niet weer terug op flesjes gedraaid. Mijn hele systeem opgefucked. Losslingerende sokken, restjes bananenschil en lege chipszakken die je verrot, stinkend en verfrommeld onder de bank terugvindt. Nerve wracking...
Al liggen we er lekker knus samen op; de bank wil ik niet ook altijd delen. Wat van mij is, is van mij en moet ook zo blijven. Rommel vind ik niet erg en het opruimen ook niet, zolang het mijn rommel is. Ik ben niet van plan de rotzooi van 2 weg te werken tenzij ik fulltime huisvrouw ben, which is neva gonna happen. Ik wil doen en laten wat ik wil, hoe ik het wil en wanneer ik het wil. Helaas gaat dat niet altijd zo als je een significant other in je leven hebt. Laat staan als je die in huis haalt. En nee, ik ga mijn huis niet inleveren om bij jou te komen. Been there, done that, op mijn bek gegaan en geleerd.
Niet meer met je sloddervossenhaar in je lanterfantoutfit en je ongepoetste bek rondhangen. De tijden van openlijk boeren, scheten laten, aan je ass krabbelen en al die andere heerlijk gore zaken zullen voorbij zijn. Voortaan loop jij met een pijnlijke blaas en dikke buik van alle uitwerpselen en gassen die je inhoudt omdat hij er niet aan kan dat ook wij vrouwen vieze dingen doen. Je moet weer investeren in make up, die je ook tijdens het slapen ophoudt en na het douchen gelijk vervangt door een nieuwe laag. Je gaat hem om je heen hebben op momenten dat je hem gewoon zijn nek wil omdraaien en je je sinds je hem hebt leren kennen verzorgde en gestylede coupe haar voor haar uit je kop wil trekken.
Ja leuk, knuffelen, lachen, gedeelde smart, liefde, affectie, intimiteit enzovoorts. Ik weet alleen ineens niet meer of het wel voor mij is.
Zijn oerlelijke spullen die mijn roze wijvenpaleis komen ontsieren. Kruimels in bed. Extra veel schoonmaak-, stofzuig-, kook-, afwas-, opruimactiviteiten. Dopjes niet weer terug op flesjes gedraaid. Mijn hele systeem opgefucked. Losslingerende sokken, restjes bananenschil en lege chipszakken die je verrot, stinkend en verfrommeld onder de bank terugvindt. Nerve wracking...
Al liggen we er lekker knus samen op; de bank wil ik niet ook altijd delen. Wat van mij is, is van mij en moet ook zo blijven. Rommel vind ik niet erg en het opruimen ook niet, zolang het mijn rommel is. Ik ben niet van plan de rotzooi van 2 weg te werken tenzij ik fulltime huisvrouw ben, which is neva gonna happen. Ik wil doen en laten wat ik wil, hoe ik het wil en wanneer ik het wil. Helaas gaat dat niet altijd zo als je een significant other in je leven hebt. Laat staan als je die in huis haalt. En nee, ik ga mijn huis niet inleveren om bij jou te komen. Been there, done that, op mijn bek gegaan en geleerd.
Niet meer met je sloddervossenhaar in je lanterfantoutfit en je ongepoetste bek rondhangen. De tijden van openlijk boeren, scheten laten, aan je ass krabbelen en al die andere heerlijk gore zaken zullen voorbij zijn. Voortaan loop jij met een pijnlijke blaas en dikke buik van alle uitwerpselen en gassen die je inhoudt omdat hij er niet aan kan dat ook wij vrouwen vieze dingen doen. Je moet weer investeren in make up, die je ook tijdens het slapen ophoudt en na het douchen gelijk vervangt door een nieuwe laag. Je gaat hem om je heen hebben op momenten dat je hem gewoon zijn nek wil omdraaien en je je sinds je hem hebt leren kennen verzorgde en gestylede coupe haar voor haar uit je kop wil trekken.
Ja leuk, knuffelen, lachen, gedeelde smart, liefde, affectie, intimiteit enzovoorts. Ik weet alleen ineens niet meer of het wel voor mij is.
20 december 2010
Wraak
Een loze emotie, zeg ik altijd.
Wraak nemen op iemand is zo kinderachtig. Je laat jezelf heel erg kennen. Daar schaad je jezelf alleen maar mee. Al die negatieve gevoelens, die moet je niet koesteren. Zonde van je tijd en energie. Je moet los-la-ten. Daar heb je meer aan. Achter je laten.
Bovendien: wat schiet je ermee op? Actie is reactie en zo blijf je aan de gang. Dalijk loopt de hele boel uit de hand. De beste wraak die je op iemand kunt nemen, is gewoon doorgaan met je leven en diegene links laten liggen. Daar heb je zoveel meer aan. Je moet gewoon boven die hele shit staan.
Dat zijn dingen die ik altijd tegen anderen zeg. Ik denk zulke dingen als ik -Zen- ben. Als ik doe alsof ik -Zen- ben. Zolang je zelf niet midden in een situatie zit waarvan de stoom uit je oren komt is dat natuurlijk heel makkelijk gezegd.
Wraak nemen op iemand is zo kinderachtig. Je laat jezelf heel erg kennen. Daar schaad je jezelf alleen maar mee. Al die negatieve gevoelens, die moet je niet koesteren. Zonde van je tijd en energie. Je moet los-la-ten. Daar heb je meer aan. Achter je laten.
Bovendien: wat schiet je ermee op? Actie is reactie en zo blijf je aan de gang. Dalijk loopt de hele boel uit de hand. De beste wraak die je op iemand kunt nemen, is gewoon doorgaan met je leven en diegene links laten liggen. Daar heb je zoveel meer aan. Je moet gewoon boven die hele shit staan.
Dat zijn dingen die ik altijd tegen anderen zeg. Ik denk zulke dingen als ik -Zen- ben. Als ik doe alsof ik -Zen- ben. Zolang je zelf niet midden in een situatie zit waarvan de stoom uit je oren komt is dat natuurlijk heel makkelijk gezegd.
Toen ik dus zelf gruwelijk in de maling genomen en verschrikkelijk op mijn hart getrapt werd, verdween die hele denkwijze als sneeuw voor de zon. Ik heb de meest afgrijselijke wraakacties in mijn hoofd gehaald. Ik genoot van Angela Bassett in Waiting to Exhale. Ga zelf maar kijken wat zij deed. Ik herinner me ook een clip van Gabrielle, waarin ze eieren in de zakken van alle colberts van haar partner stopt en dan de hele boel in één klap tegen elkaar ramt. Allerlei scènes die te maken hebben met brand, scharen, verwoesten, wegmaken enzovoorts passeerden de revue.
Ik werd geïnspireerd. Niet alleen dat; ik heb de daad bij het woord gevoegd. Wat een heerlijk gevoel was het om met een stalen gezicht mee te zoeken naar de spulletjes die ik hoogstpersoonlijk aan de Kringloop had gedoneerd. Om de plee te poetsen met zijn tandenborstel. Enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts EN ZO VOORTS.
Hoe bedoel je, zonde van je energie? Ik kreeg hier een enorme boost van! Over de langere termijn hebben we het ff niet; soms moet je gewoon niet verder dan het nu kijken.
Ik kan niet zeggen dat ik trots ben op mijn acties. Maar soms heeft alleen oog om oog, tand om tand effect. Niks te andere wang toekeren; hoeveel wangen denk je wel niet dat ik heb? De eer aan jezelf houden is bullshit in een situatie waarin iemand zover is gegaan dat er van geen enkel respect, welke kant dan ook op, meer te spreken is.
Wraak is een loze emotie, zei ik altijd. Ik weet nu beter. Ik kan het iedereen aanraden. Met mate.
19 december 2010
Damaged goods
Een rugzakje meedragen (gayest term ever), een verleden hebben, getekend door het leven gaan, done wrong; damaged goods.
Ik wil het niet. Ik wil niet boeten voor wat een ander je aangedaan heeft. Waarom kon je die onbetrouwbare slettebakken keer op keer wel je hart, je vertrouwen en jezelf geven en moet je bij mij nu moeilijk doen? Ik wil niet weer de scherven, aangebracht door die anderen, bij elkaar rapen om je op te lappen. Ik ben geen verpleegster!
Een verleden heeft iedere volwassene nou eenmaal. Zo ook ik. Ik snap alleen niet waarom dat verleden vaak niet gewoon gelaten wordt voor wat het is: iets van vroeger. Waardoor je nu bang bent jezelf (bloot) te geven. Niet voor mij durft te gaan. Angst hebt weer gekwetst te worden en daarom het goede (ik dus!) maar afstoot. Sabotage. Het is vermoeiend en oneerlijk. Wat heb ik daaraan?
Ik wil best investeren in een relatie. Ik snap dat het niet altijd over rozen kan gaan. Maar ik heb geen zin in mijn best doen voor iemand die gedane zaken niet kan loslaten en die op mij projecteert. Mensen die het verleden naar het heden trekken, hebben geen oog voor de toekomst. Ik bedank.
Ik wil het niet. Ik wil niet boeten voor wat een ander je aangedaan heeft. Waarom kon je die onbetrouwbare slettebakken keer op keer wel je hart, je vertrouwen en jezelf geven en moet je bij mij nu moeilijk doen? Ik wil niet weer de scherven, aangebracht door die anderen, bij elkaar rapen om je op te lappen. Ik ben geen verpleegster!
Een verleden heeft iedere volwassene nou eenmaal. Zo ook ik. Ik snap alleen niet waarom dat verleden vaak niet gewoon gelaten wordt voor wat het is: iets van vroeger. Waardoor je nu bang bent jezelf (bloot) te geven. Niet voor mij durft te gaan. Angst hebt weer gekwetst te worden en daarom het goede (ik dus!) maar afstoot. Sabotage. Het is vermoeiend en oneerlijk. Wat heb ik daaraan?
Ik wil best investeren in een relatie. Ik snap dat het niet altijd over rozen kan gaan. Maar ik heb geen zin in mijn best doen voor iemand die gedane zaken niet kan loslaten en die op mij projecteert. Mensen die het verleden naar het heden trekken, hebben geen oog voor de toekomst. Ik bedank.
18 december 2010
EERLIJK:
'Op stap met de girls' betekent vaak: we hangen een beetje, ik ga vroeger dan mij lief is naar huis en breng de nacht door met Will & Grace, seizoen 2.
Maar dat hoef jij niet te weten.
Maar dat hoef jij niet te weten.
17 december 2010
Ik ben er uit
Mannen en vrouwen willen uiteindelijk hetzelfde.
Want: wie wil er nou niet een fijn warm nest (letterlijk en figuurlijk) om naar terug te komen? Gewoon een stabiele basis, weten dat het goed zit, het liefst ook liefde en passie erbij. Lekker samen jezelf zijn.
Het punt is, dat we elkaar blijkbaar altijd op het verkeerde moment tegenkomen. Als de een wel al zover is en de ander niet.
Wij vrouwen zijn 'klaar geboren'. Mannen zijn op dat punt rond... tja... wanneer? Na het dertigersdilemma, de midlifecrisis en al die shit. Misschien?
Zeg maar als jij je beste jaren en je strakke lichaam vergooid hebt en met de kids opgescheept zit (ja, ik weet: onvoorwaardelijke moederliefde, is geen moeite blablabla). Uiteindelijk is wanneer hij don't wanna be a playa no more en gaat settelen met een meisje dat ook 'klaar' geboren is. Vijftien jaar geleden.
Want: wie wil er nou niet een fijn warm nest (letterlijk en figuurlijk) om naar terug te komen? Gewoon een stabiele basis, weten dat het goed zit, het liefst ook liefde en passie erbij. Lekker samen jezelf zijn.
Het punt is, dat we elkaar blijkbaar altijd op het verkeerde moment tegenkomen. Als de een wel al zover is en de ander niet.
Wij vrouwen zijn 'klaar geboren'. Mannen zijn op dat punt rond... tja... wanneer? Na het dertigersdilemma, de midlifecrisis en al die shit. Misschien?
Zeg maar als jij je beste jaren en je strakke lichaam vergooid hebt en met de kids opgescheept zit (ja, ik weet: onvoorwaardelijke moederliefde, is geen moeite blablabla). Uiteindelijk is wanneer hij don't wanna be a playa no more en gaat settelen met een meisje dat ook 'klaar' geboren is. Vijftien jaar geleden.
15 december 2010
Parels voor de zwijnen
Ik hoor jullie opmerkingen wel.
Als het aan jullie lag, durfde ik zonder masker op mijn kop de deur niet uit.
Want ik heb geen lushious lips, geen curvacious hips, geen cup F in combinatie met een wespentaille en mijn bil is verre van een bijzettafel.
Jullie mannen gaan voor A+ ONLY! Minder dan dat mag niet eens in jullie schaduw staan! Daar krijgen jullie geen boner van, jullie doen nog liever de 'Haribo'.
We vergeten voor het gemak ff jullie eigen crusty feet, bierbuik, navelpluis, kippenborst en die u-bocht in ya dick.
Ik lach.
Want ik weet dat er echt wel dime pieces bestaan. Uiterlijk EN innerlijk nice. Ze zijn er. Tuurlijk! Yup. I ain't even hating.
MAAR
Aan jullie arm lopen ze niet.
Nee, als ik me buiten begeef (want ja, dat doe ik toch echt, zonder berouw want ik weet) dan zie ik jullie met hood rats. De tip drills met plastic haar. Met gewoon leuke, lieve girl-next-doortypes als jullie geluk hebben.
Ja, ik lach. Ik kijk je aan en ik lach.
Want ik weet. En jij weet.
Now stop calling me.
Als het aan jullie lag, durfde ik zonder masker op mijn kop de deur niet uit.
Want ik heb geen lushious lips, geen curvacious hips, geen cup F in combinatie met een wespentaille en mijn bil is verre van een bijzettafel.
Jullie mannen gaan voor A+ ONLY! Minder dan dat mag niet eens in jullie schaduw staan! Daar krijgen jullie geen boner van, jullie doen nog liever de 'Haribo'.
We vergeten voor het gemak ff jullie eigen crusty feet, bierbuik, navelpluis, kippenborst en die u-bocht in ya dick.
Ik lach.
Want ik weet dat er echt wel dime pieces bestaan. Uiterlijk EN innerlijk nice. Ze zijn er. Tuurlijk! Yup. I ain't even hating.
MAAR
Aan jullie arm lopen ze niet.
Nee, als ik me buiten begeef (want ja, dat doe ik toch echt, zonder berouw want ik weet) dan zie ik jullie met hood rats. De tip drills met plastic haar. Met gewoon leuke, lieve girl-next-doortypes als jullie geluk hebben.
Ja, ik lach. Ik kijk je aan en ik lach.
Want ik weet. En jij weet.
Now stop calling me.
Voordat we verderpraten...
Of het nou om een verzoek, een scheldkanonnade, ditjes en datjes, zakelijke afspraken of wat dan ook gaat:
MIJN OGEN ZITTEN HIER! (zeg maar, dertig centimeter hoger)
Ik dank u.
MIJN OGEN ZITTEN HIER! (zeg maar, dertig centimeter hoger)
Ik dank u.
Toma-lo!
Weet je nog? Hoe kinky je het vond als ik in andere talen sprak during sex?
Zo.
En nu vamos al supermercado!
Aiii papi chulo, dame mas -mantega, queso, huevos- hmmmm, papi morenito, mas lentooo -plátanos, pinha, laranjas- uiiiiii, uiiii, mas rápido, siiiiiiiii dios mio -pan, jamon, fresas- ahhhhhh que maravillaaaaah
Zo.
En nu vamos al supermercado!
14 december 2010
De split
De tegenwoordige single vrouw heeft het moeilijk.
Hoe je het ook wendt of keert, ze doet het altijd fout.
Fuck on the first date? Je bent geen relatiemateriaal.
Elkaar eerst beter leren kennen? Je bent ouderwets.
Dat kan twee dingen betekenen:
1. Dan toch niet. Hij neukt wel een ander.
2. Hij doet eraan mee maar doet ondertussen tóch een ander
Heb je, als moderne vrouw met ook zo haar behoeften, je bevonden in de scharrel-zone, dan ben je eigenlijk ook afgeschreven als wifey material. Maakt niet uit hoe eerlijk, trouw, lief, lekker, gezellig, slim, the whole nine yards je verder bent. Want ja, ze weten hoe dat eraan toegaat; ze hebben immers zelf de halve wereld afgeneukt en vervolgens afgedankt. Een vrouw die lust en liefde ook kan scheiden is te onafhankelijk en dat is funest voor zijn ego. Maar daar hebben we het nu even niet over. JIJ moet eigenlijk gewoon maagd zijn. Of doen alsof.
Dat scharrelen. That's a whole new ball game (no pun intended). Je hebt de booty call zonder enige verplichtingen. Die trap(t) je zonder pardon de deur uit na bewezen diensten. Je hebt de fuck buddy; die vind je wel aardig verder. Waarschijnlijk mag je blijven slapen en een film kijken enzo. Binnenshuis. Je hebt de friend with benefit. Daarmee mag je je ook in het openbaar begeven. Misschien zelfs affectie tonen. Je hebt de 'we zien wel wat het wordt maar voorlopig wil ik alleen neuken'. This shit is confusing!
Dus wacht. We gaan samen uit. We gaan samen naar huis. Je vindt me lief, leuk en aardig. Ik bak eieren voor je. Ik was je fucking onderbroek. Ik ken nota bene je moeder. We lopen hand in hand. Je haalt dingen in huis die ik lekker vind. We slapen lepeltje lepeltje. Maar dit mag geen relatie worden?! Het mag niet officieel, dan krijg je het benauwd. Dan komen er verwachtingen bij kijken. Dan 'moet' je ineens dingen. Dan is het inderdaad de bedoeling dat je hem niet in iedereen steekt die voorbijkomt. Omgekeerd krijg je hetzelfde, logisch. En dat is moeilijk. Dan krijgen we massaal bindingsangst. Verantwoordelijkheid? Gevoelens? Verbintenis? BAH! NEE! ALLERGISCH! De deur gaat spontaan dicht.
Dan toch niet. Dan gaan we toch scharrelen. Wat jij wil. Ja, dan moet je ook niet boos worden als ik je niet bel op je verjaardag. Dat ik geen zin heb met jou hand in hand te lopen. Je vrienden niet hoef te ontmoeten. Dat ik jouw eieren niet bak en jouw onderbroeken niet was; ben jij helemaal gek geworden? Wat zeg je? Verliefd? Gevoelens? Had je niet verwacht maar nu zijn de tables turned?
Je wil het r-woord..
*....................haalt adem..................* NEGRO WHAT?
What the fuck?! I'm lost. Zit je dan met je goeie gedrag maar wel met lege handen. Je staat als vrouw altijd in een split, even if ya wearing ya damn pants.
Hoe je het ook wendt of keert, ze doet het altijd fout.
Fuck on the first date? Je bent geen relatiemateriaal.
Elkaar eerst beter leren kennen? Je bent ouderwets.
Dat kan twee dingen betekenen:
1. Dan toch niet. Hij neukt wel een ander.
2. Hij doet eraan mee maar doet ondertussen tóch een ander
Heb je, als moderne vrouw met ook zo haar behoeften, je bevonden in de scharrel-zone, dan ben je eigenlijk ook afgeschreven als wifey material. Maakt niet uit hoe eerlijk, trouw, lief, lekker, gezellig, slim, the whole nine yards je verder bent. Want ja, ze weten hoe dat eraan toegaat; ze hebben immers zelf de halve wereld afgeneukt en vervolgens afgedankt. Een vrouw die lust en liefde ook kan scheiden is te onafhankelijk en dat is funest voor zijn ego. Maar daar hebben we het nu even niet over. JIJ moet eigenlijk gewoon maagd zijn. Of doen alsof.
Dat scharrelen. That's a whole new ball game (no pun intended). Je hebt de booty call zonder enige verplichtingen. Die trap(t) je zonder pardon de deur uit na bewezen diensten. Je hebt de fuck buddy; die vind je wel aardig verder. Waarschijnlijk mag je blijven slapen en een film kijken enzo. Binnenshuis. Je hebt de friend with benefit. Daarmee mag je je ook in het openbaar begeven. Misschien zelfs affectie tonen. Je hebt de 'we zien wel wat het wordt maar voorlopig wil ik alleen neuken'. This shit is confusing!
Dus wacht. We gaan samen uit. We gaan samen naar huis. Je vindt me lief, leuk en aardig. Ik bak eieren voor je. Ik was je fucking onderbroek. Ik ken nota bene je moeder. We lopen hand in hand. Je haalt dingen in huis die ik lekker vind. We slapen lepeltje lepeltje. Maar dit mag geen relatie worden?! Het mag niet officieel, dan krijg je het benauwd. Dan komen er verwachtingen bij kijken. Dan 'moet' je ineens dingen. Dan is het inderdaad de bedoeling dat je hem niet in iedereen steekt die voorbijkomt. Omgekeerd krijg je hetzelfde, logisch. En dat is moeilijk. Dan krijgen we massaal bindingsangst. Verantwoordelijkheid? Gevoelens? Verbintenis? BAH! NEE! ALLERGISCH! De deur gaat spontaan dicht.
Dan toch niet. Dan gaan we toch scharrelen. Wat jij wil. Ja, dan moet je ook niet boos worden als ik je niet bel op je verjaardag. Dat ik geen zin heb met jou hand in hand te lopen. Je vrienden niet hoef te ontmoeten. Dat ik jouw eieren niet bak en jouw onderbroeken niet was; ben jij helemaal gek geworden? Wat zeg je? Verliefd? Gevoelens? Had je niet verwacht maar nu zijn de tables turned?
Je wil het r-woord..
*....................haalt adem..................* NEGRO WHAT?
What the fuck?! I'm lost. Zit je dan met je goeie gedrag maar wel met lege handen. Je staat als vrouw altijd in een split, even if ya wearing ya damn pants.
Dat dan weer wel
Hoewel ik niet met je op straat gezien wilde worden,
Je inderdaad nooit uit mezelf belde omdat het me niet zoveel kon schelen wat je aan het doen was,
Ik vond dat je er een beetje paranoïa gedachten en kinderachtige gedragingen op nahield,
Je beter je haar moet wassen en
Je een verschrikkelijke muzieksmaak hebt:
You were a great fuck.
Je inderdaad nooit uit mezelf belde omdat het me niet zoveel kon schelen wat je aan het doen was,
Ik vond dat je er een beetje paranoïa gedachten en kinderachtige gedragingen op nahield,
Je beter je haar moet wassen en
Je een verschrikkelijke muzieksmaak hebt:
You were a great fuck.
Abonneren op:
Posts (Atom)