De Confrontatie

Met een grote C.

Het is me zo vaak gevraagd en bijna twee jaar lang was het antwoord: 'nee'.

Nee, ik heb hem nooit meer gesproken. Niet gezien. We wonen heel dicht bij elkaar en de wereld is inderdaad klein. Op vakantie naar the middle of nowhere kwam ik mijn buren tegen. Ik presteer het om op een insanely drukke dag als Koninginnedag in Amsterdam naast uitgerekend mijn grootste vijand te belanden maar mijn ex, correctie Die Ex, heb ik na d-day niet meer gezien.

Ja, ik verbaasde me er zelf ook weleens over. Toch wel gek.

Ik vroeg me af wat er zou gebeuren als het zover zou zijn, want ooit zou ik hem toch wel tegenkomen? Het leek me onontkoombaar. Geen kwestie van of, maar van waar en wanneer.

En dan? Wat zou ik denken? Wat zou ik voelen? Zou hij wat zeggen? Zou ik hem uit laten praten? Zou ik hem alsnog op zijn bek slaan? Zou ik mezelf ter aarde werpen en in huilen uitbarsten? Zou ik wegrennen? Zou ik 'normaal' kunnen doen? Zou ik hem haten of juist mezelf omdat ik hem niet zou haten? Ik wist het niet.

Je leest het goed. Verleden tijd. Dat in combinatie met het feit dat ik hier nu over blog en de titel van dit stukje, verraden natuurlijk al waar ik heen ga. Dus: vandaag, vrijdag achtentwintig januari tweeduizend en elf rond een uur of zes was daar dan ineens Het Moment. Hij en ik, beide alleen, elkaar tegemoetlopend op een smal pad in een kledingwinkel. Full frontal. Eye to eye. No escaping it.

Dus nu weet ik het.

Ik deed: aankijken. nothing more, nothing less. de stare down was won by me. yay-momentje.
Ik dacht: totaal niks.
Ik voelde: totaal niks.

Uitkomst: Geen emoties. Niet boos, niet verdrietig. Geen behoefte tot fysiek of verbaal geweld. Geen hartkloppingen, buikpijn of ademnood. Gewoon he-le-maal niks.

Nice. Weird.

Losse eindjes

Relaties. Hoe verschillend ze ook zijn, ze hebben gemeen dat ze een begin en een eind hebben. Als iets ten einde loopt, of het nou om een serieuze relatie, een scharrel of een vriendschap gaat, zit ik vaak met losse eindjes. Analyserend en denker die ik ben, kom ik graag achter 'de waarheid'.

Wat ging er mis? Wat was mijn aandeel? Waarom deed diegene dit? Waarom zei hij of zij dat? Wie, hoe, wat, waar, en vooral: waarom?

Het rotte is dat je negen van de tien keer geen (bevredigend) antwoord zult krijgen. Die ander geeft geen thuis, is niet eerlijk, geeft je antwoorden die alleen maar meer vragen oproepen of die gewoonweg nergens op slaan. Je hebt allebei ook nog eens je eigen versie van wat er gebeurde.

Ik heb daar moeite mee. Ik kan niet zo goed omgaan met unfinished business. Noem me emotioneel, noem me koppig, noem me vervelend,  een zeikerd of een doordrammer, whatever: zo ben ik nou eenmaal. Ik kan er niet goed tegen om dingen niet helemaal besproken te hebben. Dit is vaak het geval wanneer je op slechte voet uit elkaar gaat. Mensen laten dan ineens heel lelijke kanten van zichzelf zien. Het komt er op neer dat het allemaal aan jou ligt en jij ineens de bitch of slettebak bent. No way. Je moer.

Impulsief en heethoofd die ik ben, wil ik dan nog weleens gaan opbellen. Of ik kom gewoon langs, of jij nu tijd en zin hebt of niet. Dat kan niet altijd en het is ook niet altijd verstandig. You gotta choose your battles and learn to let go. Ook omdat sommige mensen nou eenmaal niet eerlijk zullen zijn, kun je je tijd veel beter besteden. Door te bloggen bijvoorbeeld. Here goes:

- direct zijn vind ik niet negatief. Je zou mijn in your face waarheid moeten waarderen. I ain't sugar coating for no one.
- de dag dat ik mijn mond niet meer opentrek, is de dag dat je weet: het eind is daar. Zolang het me nog wat kan schelen, blijf ik praten/schreeuwen/zeuren/huilen/vragen. Zo niet, dan dus niet.
- mensen met ballen zeggen je straight up wat ze van je vinden
- bij twijfel is het beter te vragen dan te insinueren
-  (spelletjes) spelen met anderen is niet iets om trots op te zijn
- eerlijk zijn en een ander netjes behandelen is zoveel makkelijker
- je moet echt verknipt zijn en pijn van binnen hebben, wil je het leuk vinden anderen moedwillig onrecht te doen. Als je echt OK met jezelf was, zou dat je eer te na zijn.
- ik heb je niks misdaan en je weet het

Heel New Age zweverig en hippy-achtig is het volgende plaatje, waar een paar dingen tussen zitten die eigenlijk best treffend zijn:

Van http://www.yourcourageouslife.com/

Iets om jezelf voor te houden als mensen weer onverklaarbare acties ondernemen waarvan je denkt: why? One way or the other, hebben ze een 'reden' (lees: issue). Hoop maar gewoon dat ze met zichzelf in het reine zullen komen.

Theorietjes

Qua relaties en bedgerelateerde dingen bestaan er een hoop hardnekkige verhaaltjes.
Ik heb er hoogstpersoonlijk een aantal 'onderzocht' en kunnen bevestigen of juist onderuitgehaald. Dus:

- Je weet inderdaad if he's gonna be lucky that night at first sight. Hij niet.
- Het begin van de relatie is een vrij goed voorbeeld voor hoe ie je de rest van jullie tijd samen zal behandelen. Habits can not be hidden. De truc is je ogen er niet voor te sluiten.
- Voet/dick ratio is onzin. Skintone/dick ratio ook. Lord knows.
- Sranan mang eten for libi (en ik ben 1 van de weinige vrouwen die daar diezelfde Lord niet voor op haar blote knieën dankt).
- JE GAAT HEM NIET KUNNEN VERANDEREN (valt het genoeg op zo? knoop het alsjeblieft in je oren. probeer het niet. besteed je tijd beter.)
- Grote bek/onzekerheid en wanprestaties ratio (aka compensatiedrang) is dubbel en dwars waar.
- Size does matter en dikke mannen hebben kleintjes.

Nu hoor ik de laatste tijd vaker een theorietje, waarvan ik niet weet wat er van klopt. Of eigenlijk wil ik er niet aan. Deze luidt: de good guys zie je niet staan, omdat ze altijd over het hoofd worden gezien vanwege hun uiterlijk.

Hmmmmm. Makes me wonder.

Zijn good guys standaard niet zo aantrekkelijk? Compenseren ze dat dus door van binnen heel mooi te zijn? Spenderen ze meer quality time met meiden als 'vriendinnen' omdat ze als niet-potentieeltje gezien worden en vergaren ze zo girl-skills?

Betekent dat dan ook dat aantrekkelijke mannen hun best niet hoeven te doen en zich als klootzakken kunnen gedragen, alleen omdat ze toch wel aandacht en hun zin krijgen?

Betekent dat dat je dus moet kiezen: een lekkere vent die fout blijkt te zijn, of een lieve vent waarvan je niet warm of koud wordt? Dat kan toch niet? Ik weiger. Omdat ik niet wil settelen for less. Omdat ik niet wil kiezen tussen twee kwaden en vooral ook omdat soms inside en out spuuglelijke mensen nog het lef hebben zich als total dickheads te gedragen (you know who you..are.)

Theorietje in onderzoek dus. Ervaringsdeskundigen welkom.

Typisch

Zo, hallo. Daar heb je hem weer.

Ik moet helemaal niet naar de wc maar ik ga toch want dan kan ik langs hem lopen.

Hihi. Hij kijkt ook. Ik strijk ‘onopvallend’ door mijn haar. Kijk al even onopvallend en tegelijkertijd betekenisvol naar hem. Smizen heet dat tegenwoordig.

Me likey what me see.

Lang. Breed. Gespierd. Mannelijk. Zelfverzekerd.

Die handen! Die ogen! Die kaak! Dat kortgeschoren koppie...

Ik ga bijna van mijn stokkie.

Snel keer ik terug naar mijn plek.

Hij komt mijn kant op. 

Alles gladstrijken, rechtop zitten, schouders naar achter.

Ik kijk hem aan en glimlach. Hij glimlacht terug. Gelukkig zit ik want mijn knieën voelen aan alsof ze gevuld zijn met pap. Pap, don Juan voor me... ergens voel ik een verband maar het kwartje wil niet vallen.

Mijn hemel, ik ben alleen met hem. Hij en ik. Op de achtergrond moedigt Rihanna me aan. Ik wil hem over de tafel trekken.
Ik beheers me. Hij merkt niks natuurlijk; ik heb een po-po-po-pokerface waar een beetje louche kaartspeler strontjaloers op zou zijn.

Ik trek hem dus niet over de tafel. Wat we wel doen:

We maken een afspraak.
Ik schrijf het voor hem op.

Onze vingers raken elkaar; electriciteit en dan:

REALITEIT

Hij is een cliënt.

Ik ben een professional.
Fuck it, denk ik. Maarja, privacy, machtsverhoudingen, geheimhoudingsplicht enzo.

Dag Adonis. See you next time. Ik ben precies hier.

Fuck my life dan maar.

Flabbergasted

Buurman versie twee totally knocked me off my feet met een bericht, zomaar uit het niets:

Hey green eyes,


Hoe is het?


Leuk dat je aan me dacht.
We had some good times maar het is gewoon gegaan zoals het is gegaan.


Ik heb heel veel van je geleerd en mijn waardering is groot.


Je hebt een plaatsje in mijn hart, krullebol. Onze paden zullen zich wel weer kruizen. Alles op zijn tijd.

Till we meet again ;)

Zo. Slik. Ik ben er best wel eventjes stil van. Ik ben onder de indruk. Ik voel me vereerd en een beetje schuldig ofzo. Hij had dit helemaal niet hoeven doen. Wat lief. Wat ruimhartig. Wat goed dat ie zomaar zulke woorden kan uiten. Ik doe het hem niet 1,2,3 na al zou ik dat wel willen. Hoppa, daar krijg ik zomaar een Groot Gebaar in de schoot geworpen. I guess I did something right in the end. Mijn waardering is ook groot, sprinkhaan <3

GOH

Wie zou dit nou zijn? Somebody's been to church again. Or just down memory lane.

Grappig hoe iemand, wonend onder hetzelfde dak, slapend in hetzelfde bed, toegang tot jouw a.l.l.e.s. hebbend, weigert je echt te zien. Om, als dat alles allang voorbij is, vervolgens 'anoniem' steeds naar je te komen kijken.

Groetjes van de echte ik. One you'll never have the pleasure of knowing of.

Uithuwelijken is de toekomst

Want:

-          Verzekerd van een partner (ongeacht uiterlijk/innerlijk; er is genoeg voor iedereen)

-          Belastingtechnische en andere financiële voordeeltjes

-          Bruidsschat: investering en verzekering dat ie je niet zomaar verlaat (en anders is ie broke en ik geef niks terug, dussss)

-          Gezamenlijk doel (of vijand (bijv. kutfamilie), maar dat schept wel mooi een band!)

Nee hoor, dat is allemaal helemaal zo achterlijk nog niet..

Ik denk dat het best nog eens heel populair kan worden. Of in ieder geval een passende oplossing kan zijn voor het luxeprobleem van de vrije mens anno nu. Ik bedoel, ik ken heel veel single mannen en vrouwen. We maken elkaar gillend gek. Zogenaamd heeft iedereen de beste bedoelingen en willen we hetzelfde, maar op de een of andere manier botert het voor geen meter. Ergens gaat er dus iets mis. Ik spreek natuurlijk ook uit eigen ervaring.

Dus wat doen we dan? At the end of the day sluiten we ons weer allemaal op in onze eenpersoonshuishoudinkjes, met computertje en gemiddeld 0,75 stuks huisdier (bij voorkeur kat of vogel). Eenzaamheid en isolement is exclusief voor ouderen? Ik dacht het niet! Hoe moet dat nou verder dan?

Een betere wereld begint bij jezelf. Ik ben bij deze available voor match making.  Bij gebrek aan vader: wie geeft mij weg? Mail me voor mijn wensenlijst, hihi.

Aantrekkingskracht gone wrong

Chemie, het is een raar ding.

Zo kun je zomaar iemand tegen het lijf lopen met wie het helemaal klikt. Je raakt per ongeluk aan de praat, bij een bushalte bijvoorbeeld. Ogenschijnlijk over niks, maar dat verandert pijlsnel.

Je komt erachter dat jullie bij elkaar in de straat wonen. Tegenover elkaar werken, in een heel andere stad dan je woonplaats. Wát een toeval! ‘Vreemde’ is een woord dat hier helemaal niet bij past en zo voelt het ook niet.

Wat een leuk mens. Lekker gek. Zo iemand met charisma. Gezellig om bij te zijn. Een open boek, spontaan en hartelijk; het is alsof jullie elkaar al eeuwen kennen. Zo komt het dus ook dat jijzelf binnen de kortste keren van alles over jezelf vertelt. Dingen die je moeder niet eens weet. Jullie halen het beste in elkaar naar boven.

Je wordt er helemaal blij van. Snel afspreken, iets leuks doen! Je ziet ernaar uit.

Spannend zeg! Wat is dat in je buik? Het zijn geen vlinders nee, maar ‘wee’ voelt het wel. En… en zijn dat klamme handjes?

Raar. Heel raar. Hoe kan dit nou? Heb ik weer… Chemie met een VROUW

Lieve god, heb je me niet genoeg gepest? What have I done wrong maynnnn?

Zelfbescherming

'Dus ik ga je nu iets belangrijks vertellen. Ga ervoor zitten, want dit is een gouden tip'.

Nou, dat deed ik dus maar. Cola en spekkoek in de aanslag. Dit zou smullen worden. Mannen, relaties, sex, al die dingen waar je het altijd maar weer over hebt met je vriendinnen. Je kent het wel.  Ze stroopte haar broekspijp op. 'Zie je dit? Dit is mijn buffer'. Ik keek. Ik had beter even kunnen wachten met die spekkoek, want het aanblik was niet bijzonder smakelijk. Ik keek namelijk naar benen waar Mo'Nique nog een puntje aan kon zuigen. OK.

'Dusseh...' Begon ik voorzichtig. 'Buffer?' In mijn hoofd schreeuwde ik: BUFFEL!

Toen kwam de uitleg. Ze wilde niet meer zomaar sex. Ze wilde mannen gewoon echt leren kennen, want ze wil uiteindelijk gewoon een serieuze relatie en de praktijk wijst uit dat je die nooit in bed begint (daar heeft ze een punt). Om dat te bewerkstelligen had ze een plan bedacht. De man van-haar-leven-of-tenminste-nu-even zal niet zomaar bij haar thuis komen.

Het plan:
Er moeten minstens vier dates op openbare plekken plaatsgevonden hebben voordat er ook maar iets lichamelijks zal gebeuren (zoenen bij begroeten en afscheid nemen mag). Als dat niet genoeg drempels opwerpt is de laatste strohalm voor opnieuw hervonden kuisheid: haar. Onder oksels, op bovenlip, langs bikinilijn en op benen. Overal haar. Ze gaat nog liever dood dan dat ze een man haar lichaamshaar toont, dus verleiding tot lekkere vieze dingen is er dan niet. Mocht het bijna fout gaan, dan schrikt hij als het goed is alsnog af. Desnoods 'accepteert hij haar zoals ze is' en is 'ie een echt blijvertje (of iemand met een parafilie, maar dat heb je niet van mij. Beroepsdeformatie, laten we maar zeggen).

Wat moet ik hier nou weer van denken? Ik had het cool gevonden als het een of ander feministisch statement zou zijn. Geloof ik. Nu... weet ik het niet. Houdt ze het vol? Geen idee. Voorlopig gaan we morgen naar de pedicure. Ik zal stiekem kijken wat de stand van zaken is als ze haar tenen ontbloot.....

Groet'n uut Grûnn

Weet je nog, hoe we heup aan heup op het strand liepen? Dat plankton dat onze stappen verlichtte, de wind door ons beider krullen; magisch was het. Hoe we de hele nacht praatten en lachten in die stinkende studentenkamer van je broer. Alsof het nooit anders was geweest. Het mocht wat mij betreft ook voor altijd blijven duren.

Natuurlijk bleef het niet zo. Het heeft welgeteld een zomer lang geduurd. Een heerlijke zomer, dat wel. Jouw  'voor altijd' bleek een beetje af te wijken van de mijne. Zomaar ineens moest het over zijn. BAM! Heh? Ik kreeg geen lucht. Met veel gevoel voor drama rende ik blootsvoets de regen in. Gelukkig kwam je me achterna, want ik had de deur achter me dichtgegooid en het was koud. Ik moest de volgende dag natuurlijk ook gewoon weer naar school.

Weer binnen heb ik me vreselijk aangesteld. Janken tot het snot mijn ogen uit kwam. Jammeren, zielig doen, koortsachtig oplossingen proberen te bedenken. Nog een BAM. Dit keer van de vaas die ik je, wederom met perfect theatrale precisie, naar je hoofd slingerde. Je had je gezicht moeten zien!

Ik herinner het me als de dag van gisteren, terwijl het toch al meer dan tien jaar geleden is. Kort, krachtig, dramatisch en pijnlijk: precies zoals een eerste Grote Liefde zou moeten zijn.

Modern Sprookje*

Er waren eens een jongen en een meisje. Zij hadden elkaar gezien via een derde en vonden elkaar interessant. Na bemiddeling gezellig gebabbel zouden zij elkaar dan officieel gaan ontmoeten.

Zo geschiedde. Die eerste ontmoeting verliep heel soepel. Hij kreeg kriebels, zei ie. Zij ook. Hij vroeg zich af hoe het kon dat haar vorige vriend haar toch had kunnen laten gaan. Ze leek too good to be true. Het werd laat. Hand in hand liepen zij door de regen naar haar huis. Ineens was het ochtend en bleef hij slapen.

Ze waren het er over eens dat dit een geslaagde ontmoeting was. Meer dan zomaar gezellig. Daar moest een vervolg op komen. Dat kwam er. En nog een, en nog wat. Ze knuffelden wat af. Zoete woordjes ook erbij. Hij vond haar lief, en zij hem. Wat had zij toch een hoop liefde te geven en wat zou zij haar partner gelukkig maken. Ze had het hele pakket.  Dat vond ze ook van hem.

Leefden zij nog lang en gelukkig? Neen. De kriebels, de match, het feit dat niets in de weg stond om dit officieel te maken en samen nog veel leukere tijden te beleven: het was  hem nog niet genoeg. Waarom wist zij niet goed, maar ze denkt er het hare van. Hij weet ondertussen precies hoe haar vorige vriend haar heeft kunnen laten lopen. Hij heeft het namelijk zelf ook gedaan.

*eerder gepubliceerd in tijdschrift Yes- editie 13 augustus 2010

Rectificatie

Fuck a spreekwoord, zei ik.
Totdat mij te binnen schoot: praatjes vullen geen gaatjes.

Op deze slak leg ik vandaag graag even wat zout.

Fuck a spreekwoord

Grote steigeraars for the win*

*uitzonderingen daargelaten. Misschien....

Make up sex

Vrouwen die zich hiervoor lenen hebben een schop nodig.

Ik? Echt niet.
Never have, never will.
Dus wacht, je maakt me boos en ik moet je belonen?
Hell naw. Sahara up in here.
Ik wil niks met je te maken hebben, ik wil geen lichaamsvochten delen, frustratie kwijtraken en al die onzin (ik heb een blog, now shoo!).
Ik hoef mijn nagels niet in je rug te zetten; liever krabbel ik nu je ogen eruit.

Misschien morgen schatje.

De Ware

Bestaat niet

Nu we dat uit de weg hebben geholpen: blijf nog even. Er is nog hoop hoor!

Ergens is er namelijk altijd wel een juiste te vinden. Gewoon, iemand met wie je een klik hebt. Omdat jullie dezelfde humor of achtergrond hebben,  levensvisies delen of gewoon dat 'je ne sais quoi' wat ook wel als 'onwijze chemie' belabeld kan worden. Zo iemand waar je graag bij bent. Voor altijd of voor the time being.

De juiste is niet perfect. Bij lange na niet. Dat maakt hem zo leuk. Perfect is saai want dan valt er niets meer te ontwikkelen. Het is ook eng want het bestaat gewoon niet dus wat verbergt hij? Nee, perfect, daar moet je ver van weg blijven.

De juiste is elke keer anders en komt in allerlei gedaanten. Jij bent immers ook niet precies hetzelfde als vijf jaar geleden. Je voorkeuren en 'eisen' veranderen als het goed is. Als het potje verandert, moet het dekseltje natuurlijk ook wel met zijn tijd mee gaan. Anders wordt het return to sender.

Mijn juiste is een volwassen iemand. Iemand die net zo direct is als ik. Die zeker is van zichzelf. Die levenservaring heeft maar geen slachtofferrol aanneemt. Iemand die het leven viert. Zichzelf niet al te serieus neemt. Iemand met hersens en humor. Met integriteit. Die een zekere mate van impulsiviteit en bedachtzaamheid combineert. Die weet in welke situatie beide toegepast moeten worden. Iemand die niet wegloopt voor verantwoordelijkheden of moeilijke momenten.

OK.... Ik weet heel goed wat ik wel en niet wil. Volgens mij heb ik niet zoveel eisen, maar daar kan jij natuurlijk anders over denken. Het feit dat ik al een hele tijd geen enkele juiste ben tegengekomen kan je misschien als argument gebruiken, true. Er zijn toch al een hoop potentiële dekseltjes voorbijgekomen die op de een of andere manier voor mijn potje niet geschikt waren of bedankten. Je zou misschien kunnen stellen dat ik gewoon niet zo goed ben in een juiste partner vinden.

Dus: waar vind je je juiste of iemand die daar dichtbij in de buurt komt. Een juiste is niet perfect, dus er moet nog wat bij te schaven zijn (wij vrouwen kunnen dat altijd wel, toch ;) )?

Kom je hem tegen tijdens het uitgaan?  Ontmoet je hem tijdens het reizen, sporten, werken, boodschappen doen, op familiefeestjes, in de bibliotheek of kerk, gewoon op straat? Internet?

Overal zijn voors en tegens voor te verzinnen. 'Nooit bij het uitgaan!' hoor ik vaak. OK, zit wat in. Maar tegelijkertijd: ik ga ook uit. Ik kan me gedragen als een total nutcase. Toch ben ik een pretty good catch, if I may say so. Nu nog die ene tegenkomen die in mij ook zijn juiste ziet*.

* ben of ken jij mijn juiste volgens jou? laat het me weten!

Heb ik weer

Een waargebeurd verhaal over weigerende props met een 'glansrol' voor ondergetekende: http://aceiseerlijk.blogspot.com/2011/01/dag-zwaard.html

Acie, bedankt!
Nu nog een gehandicapte, sorry, ik bedoel minder valide medemens en/of een midget pardon dwerg, of nee kabouter (kut!)... een eh beduidend korte maar heus wel volwaardige hoor! naaste en mijn verzameling is compleet.


Vluchtig verstuurd terwijl de huisdeur van Adje achter mij in het slot valt (zachtjes, hij slaapt - of doet alsof!)

Snurken

Yes please!

Bij mij hoef je niet bang te zijn om te snurken. Ga je gang. Leef je uit. Hoe meer hoe beter, zou ik bijna zeggen. Ik heb er geen problemen mee.

Mijn slaap zal er geen seconde minder door worden. Tussen mij en mijn nachtrust kom je niet zo makkelijk namelijk en mijn nachten zijn al korter dan me lief is. Probeer je het wel, dan kan je verbale en lichamelijke agressie verwachten, heb ik mij laten vertellen. Dat doe ik onderbewust en niet expres (9 van de 10 keer), dus dat kan je me niet kwalijk nemen.

Ergens vind ik het ook heel gezellig. Het doet me denken aan vroeger, aan thuis. Sorry mam! Het is zo geruststellend. Ik durf te wedden dat ik zelfs lekkerder, sneller en dieper slaap als je flink bomen aan het zagen bent. Het betekent dat jij ook ontspannen bent en je gewoon over hebt gegeven. Dat is best mooi. Jeetje, had ik al gezegd dat ik een ouwe romanticus aan het worden ben? Ik hecht sentimentele waarde aan snurken: het moet niet gekker worden... Je kent die momenten vast wel. Diegene die je liefhebt ligt te slapen. Stiekem kijk je en je wordt overmand door warme gevoelens. Diegene is zo mooi, zo kwetsbaar. Oh by the way: buurman I en DE EX kwijlen in hun slaap. Buurman II ijlt. Dat ben ik op deze manier te weten gekomen. Mysterie van naaktslak-sporen op kussens opgelost!

Waarom ik ook graag heb dat je snurkt: ik heb een fobie voor slapende mensen. Ik kan er niet tegen als je slaapt en je maakt geen geluid of beweging. It freaks me out completely. Ik moet dan van mezelf controleren of je ademt. Door naar je borstkast te kijken. Door mijn oor aan je mond te leggen. Desnoods door je wakker te porren. Tja.

Waarom vertel ik dit ook alweer? Geen idee. Maar het is altijd handig om te weten.

Punt gescored

Opmerken dat mijn haar geknipt is. Dat ik me vandaag zo leuk heb gekleed en ik nieuwe oorbellen heb.

Yessir.