Typisch

Zo, hallo. Daar heb je hem weer.

Ik moet helemaal niet naar de wc maar ik ga toch want dan kan ik langs hem lopen.

Hihi. Hij kijkt ook. Ik strijk ‘onopvallend’ door mijn haar. Kijk al even onopvallend en tegelijkertijd betekenisvol naar hem. Smizen heet dat tegenwoordig.

Me likey what me see.

Lang. Breed. Gespierd. Mannelijk. Zelfverzekerd.

Die handen! Die ogen! Die kaak! Dat kortgeschoren koppie...

Ik ga bijna van mijn stokkie.

Snel keer ik terug naar mijn plek.

Hij komt mijn kant op. 

Alles gladstrijken, rechtop zitten, schouders naar achter.

Ik kijk hem aan en glimlach. Hij glimlacht terug. Gelukkig zit ik want mijn knieën voelen aan alsof ze gevuld zijn met pap. Pap, don Juan voor me... ergens voel ik een verband maar het kwartje wil niet vallen.

Mijn hemel, ik ben alleen met hem. Hij en ik. Op de achtergrond moedigt Rihanna me aan. Ik wil hem over de tafel trekken.
Ik beheers me. Hij merkt niks natuurlijk; ik heb een po-po-po-pokerface waar een beetje louche kaartspeler strontjaloers op zou zijn.

Ik trek hem dus niet over de tafel. Wat we wel doen:

We maken een afspraak.
Ik schrijf het voor hem op.

Onze vingers raken elkaar; electriciteit en dan:

REALITEIT

Hij is een cliënt.

Ik ben een professional.
Fuck it, denk ik. Maarja, privacy, machtsverhoudingen, geheimhoudingsplicht enzo.

Dag Adonis. See you next time. Ik ben precies hier.

Fuck my life dan maar.