Een rugzakje meedragen (gayest term ever), een verleden hebben, getekend door het leven gaan, done wrong; damaged goods.
Ik wil het niet. Ik wil niet boeten voor wat een ander je aangedaan heeft. Waarom kon je die onbetrouwbare slettebakken keer op keer wel je hart, je vertrouwen en jezelf geven en moet je bij mij nu moeilijk doen? Ik wil niet weer de scherven, aangebracht door die anderen, bij elkaar rapen om je op te lappen. Ik ben geen verpleegster!
Een verleden heeft iedere volwassene nou eenmaal. Zo ook ik. Ik snap alleen niet waarom dat verleden vaak niet gewoon gelaten wordt voor wat het is: iets van vroeger. Waardoor je nu bang bent jezelf (bloot) te geven. Niet voor mij durft te gaan. Angst hebt weer gekwetst te worden en daarom het goede (ik dus!) maar afstoot. Sabotage. Het is vermoeiend en oneerlijk. Wat heb ik daaraan?
Ik wil best investeren in een relatie. Ik snap dat het niet altijd over rozen kan gaan. Maar ik heb geen zin in mijn best doen voor iemand die gedane zaken niet kan loslaten en die op mij projecteert. Mensen die het verleden naar het heden trekken, hebben geen oog voor de toekomst. Ik bedank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten