Hey sprinkhaan,
Ik vraag me best vaak af hoe het met je is. Met je opleiding, je werk, het stoppen met drinken, je spirituele reis. Zomaar, of omdat ik een liedje hoor dat me aan jou doet denken. Jou en je rechte rug, je spillebeentjes en je Ken-buik.
Hoezo geloof je me niet? Het is echt zo.
Volgens mij is het je niet helemaal duidelijk geworden dat ik het echt gezellig vond met je. Je lieve, grappige attenties elke keer dat we elkaar zagen. Klein, doordacht en gewoon goed. Dat heeft niemand je ooit nagedaan. Ik heb nog nooit zo’n lekkere thee gedronken ook. Wederom niet gelogen.
Hoewel een echte Steenbok met al je vertwijfelingen en negatieve kijk op de wereld, zit je toch vol levenslust. Passie. Ritme. Liefde voor muziek. Voor (je) mensen. I heart that.
Ik denk niet dat het veel goed zou doen om je te contacteren; ik wil je leven niet (weer) omver gooien. Dan maar zo. Stiekem hoop ik soms je tegen het lijf te lopen; ik ben immers zeer regelmatig in je hometown. Ik zou het leuk vinden. Ik hoop jij ook.
Ain’t got no hard feelings. Nuttin but love for ya. Get that diploma! Stay away from die biri! Word gelukkig. Knip je haar af. Het ga je goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten