is het delen van (mijn) ruimte.
Zijn oerlelijke spullen die mijn roze wijvenpaleis komen ontsieren. Kruimels in bed. Extra veel schoonmaak-, stofzuig-, kook-, afwas-, opruimactiviteiten. Dopjes niet weer terug op flesjes gedraaid. Mijn hele systeem opgefucked. Losslingerende sokken, restjes bananenschil en lege chipszakken die je verrot, stinkend en verfrommeld onder de bank terugvindt. Nerve wracking...
Al liggen we er lekker knus samen op; de bank wil ik niet ook altijd delen. Wat van mij is, is van mij en moet ook zo blijven. Rommel vind ik niet erg en het opruimen ook niet, zolang het mijn rommel is. Ik ben niet van plan de rotzooi van 2 weg te werken tenzij ik fulltime huisvrouw ben, which is neva gonna happen. Ik wil doen en laten wat ik wil, hoe ik het wil en wanneer ik het wil. Helaas gaat dat niet altijd zo als je een significant other in je leven hebt. Laat staan als je die in huis haalt. En nee, ik ga mijn huis niet inleveren om bij jou te komen. Been there, done that, op mijn bek gegaan en geleerd.
Niet meer met je sloddervossenhaar in je lanterfantoutfit en je ongepoetste bek rondhangen. De tijden van openlijk boeren, scheten laten, aan je ass krabbelen en al die andere heerlijk gore zaken zullen voorbij zijn. Voortaan loop jij met een pijnlijke blaas en dikke buik van alle uitwerpselen en gassen die je inhoudt omdat hij er niet aan kan dat ook wij vrouwen vieze dingen doen. Je moet weer investeren in make up, die je ook tijdens het slapen ophoudt en na het douchen gelijk vervangt door een nieuwe laag. Je gaat hem om je heen hebben op momenten dat je hem gewoon zijn nek wil omdraaien en je je sinds je hem hebt leren kennen verzorgde en gestylede coupe haar voor haar uit je kop wil trekken.
Ja leuk, knuffelen, lachen, gedeelde smart, liefde, affectie, intimiteit enzovoorts. Ik weet alleen ineens niet meer of het wel voor mij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten