Er waren eens een jongen en een meisje. Zij hadden elkaar gezien via een derde en vonden elkaar interessant. Na bemiddeling gezellig gebabbel zouden zij elkaar dan officieel gaan ontmoeten.
Zo geschiedde. Die eerste ontmoeting verliep heel soepel. Hij kreeg kriebels, zei ie. Zij ook. Hij vroeg zich af hoe het kon dat haar vorige vriend haar toch had kunnen laten gaan. Ze leek too good to be true. Het werd laat. Hand in hand liepen zij door de regen naar haar huis. Ineens was het ochtend en bleef hij slapen.
Ze waren het er over eens dat dit een geslaagde ontmoeting was. Meer dan zomaar gezellig. Daar moest een vervolg op komen. Dat kwam er. En nog een, en nog wat. Ze knuffelden wat af. Zoete woordjes ook erbij. Hij vond haar lief, en zij hem. Wat had zij toch een hoop liefde te geven en wat zou zij haar partner gelukkig maken. Ze had het hele pakket. Dat vond ze ook van hem.
Ze waren het er over eens dat dit een geslaagde ontmoeting was. Meer dan zomaar gezellig. Daar moest een vervolg op komen. Dat kwam er. En nog een, en nog wat. Ze knuffelden wat af. Zoete woordjes ook erbij. Hij vond haar lief, en zij hem. Wat had zij toch een hoop liefde te geven en wat zou zij haar partner gelukkig maken. Ze had het hele pakket. Dat vond ze ook van hem.
Leefden zij nog lang en gelukkig? Neen. De kriebels, de match, het feit dat niets in de weg stond om dit officieel te maken en samen nog veel leukere tijden te beleven: het was hem nog niet genoeg. Waarom wist zij niet goed, maar ze denkt er het hare van. Hij weet ondertussen precies hoe haar vorige vriend haar heeft kunnen laten lopen. Hij heeft het namelijk zelf ook gedaan.
*eerder gepubliceerd in tijdschrift Yes- editie 13 augustus 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten