Zelfbescherming

'Dus ik ga je nu iets belangrijks vertellen. Ga ervoor zitten, want dit is een gouden tip'.

Nou, dat deed ik dus maar. Cola en spekkoek in de aanslag. Dit zou smullen worden. Mannen, relaties, sex, al die dingen waar je het altijd maar weer over hebt met je vriendinnen. Je kent het wel.  Ze stroopte haar broekspijp op. 'Zie je dit? Dit is mijn buffer'. Ik keek. Ik had beter even kunnen wachten met die spekkoek, want het aanblik was niet bijzonder smakelijk. Ik keek namelijk naar benen waar Mo'Nique nog een puntje aan kon zuigen. OK.

'Dusseh...' Begon ik voorzichtig. 'Buffer?' In mijn hoofd schreeuwde ik: BUFFEL!

Toen kwam de uitleg. Ze wilde niet meer zomaar sex. Ze wilde mannen gewoon echt leren kennen, want ze wil uiteindelijk gewoon een serieuze relatie en de praktijk wijst uit dat je die nooit in bed begint (daar heeft ze een punt). Om dat te bewerkstelligen had ze een plan bedacht. De man van-haar-leven-of-tenminste-nu-even zal niet zomaar bij haar thuis komen.

Het plan:
Er moeten minstens vier dates op openbare plekken plaatsgevonden hebben voordat er ook maar iets lichamelijks zal gebeuren (zoenen bij begroeten en afscheid nemen mag). Als dat niet genoeg drempels opwerpt is de laatste strohalm voor opnieuw hervonden kuisheid: haar. Onder oksels, op bovenlip, langs bikinilijn en op benen. Overal haar. Ze gaat nog liever dood dan dat ze een man haar lichaamshaar toont, dus verleiding tot lekkere vieze dingen is er dan niet. Mocht het bijna fout gaan, dan schrikt hij als het goed is alsnog af. Desnoods 'accepteert hij haar zoals ze is' en is 'ie een echt blijvertje (of iemand met een parafilie, maar dat heb je niet van mij. Beroepsdeformatie, laten we maar zeggen).

Wat moet ik hier nou weer van denken? Ik had het cool gevonden als het een of ander feministisch statement zou zijn. Geloof ik. Nu... weet ik het niet. Houdt ze het vol? Geen idee. Voorlopig gaan we morgen naar de pedicure. Ik zal stiekem kijken wat de stand van zaken is als ze haar tenen ontbloot.....